Jesteś 228568 gościem na tej stronie.
Licznik zlicza już przez 5905 dni, strona działa już 6370 dni.
Snajper aukcyjny - licytuj skutecznie! Znów nie zdążyłeś? Masz dość przegranych aukcji?
Niech Snajper zalicytuje dla Ciebie!
program do Allegro eBay Nie przegap aukcji,
ustaw snajpera


Menu strony:

= Strona główna =
= Firma =
= Hobby =
= Księga Gości =
= Narzędzia =
= Kontakt =


XB-70 Valkyrie

     Po wykonaniu samolotu B-1 nadal pracowałem nad prostymi i szybkimi w budowie modelami. Następnikiem był model XB-70 Valkyrie, kupiony przy tej samej okazji, co B-1 i z tego samego powodu. Kolejnym powodem zakupu tego modelu był jego oryginalny wygląd oraz konstrukcja. Wtedy jeszcze nie wiedziałem, że jest to model samolotu eksperymentalnego. Po budowie model, wraz z B-1 Excalibur, trafił do gablotki Boeinga 747 z wahadłowcem Columbia, jako "towarzystwo", co ukazuje ostatnie zdjęcie.


Zdjęcia modelu:

 Przeglądarka zdjęć 
(zostanie otwarte nowe okno)

Po kliknięciu w zdjęcie, otwiera się ono w powiększeniu w nowym oknie.
XB-70 Valkyrie XB-70 Valkyrie XB-70 Valkyrie XB-70 Valkyrie XB-70 Valkyrie XB-70 Valkyrie


Ostatnia wypowiedź na temat tego modelu:
Forum czasowo wyłączone.



Dane modelu:
Nazwa XB-70 Valkyrie
Producent Academy
Skala 1:300
Numer katalogowy 2101
Wymiary 192mm x 104mm x 71mm (z podstawką)
Data wykonania 11 stycznia 2007
Ilość części składowych 33
Mobilność modelu Możliwość zdjęcia modelu z podstawki (niestety, z powodu braku obciążenia balastującego, samolot opada tyłem w dół)
Przybliżony poniesiony koszt 15 zł
Masa <brak danych> g

Opis:
Treść zaczerpnięta z Wikipedii:
http://pl.wikipedia.org/wiki/North_American_XB-70_Valkyrie

     North American XB-70 Valkyrie (ang. Walkiria) to amerykański naddźwiękowy samolot eksperymentalny z początku lat 60. XX wieku, opracowany i zbudowany w zakładach North American Aviation w układzie kaczki z nowatorskimi, składanymi w pionie końcówkami skrzydeł. Celem programu, prowadzonego na zlecenie Dowództwa Strategicznych Sił Powietrznych USA (ang. SAC - Strategic Air Command), a założonego jeszcze w latach 50., było sprawdzenie możliwości skonstruowania stratosferycznego bombowca strategicznego zdolnego do latania z prędkościami zbliżonymi do 3-krotnej prędkości dźwięku (Mach 3), a następnie wprowadzenie go do produkcji seryjnej pod nazwą B-70 (przewidywano wyprodukowanie 50 sztuk). Zbudowano 2 prototypy. Pierwszy z nich oblatano 21 września 1964 roku, drugi - 17 lipca 1965 roku.

     Maszynę opracowywano jako program konkurencyjny wobec międzykontynentalnych pocisków rakietowych i samolotów o napędzie jądrowym. Po zestrzeleniu nad terytorium Związku Radzieckiego 1 maja 1960 roku stratosferycznego samolotu rozpoznawczego Lockheed U-2 pilotowanego przez Gary'ego Powersa, pierwotną koncepcję zarzucono ze względu na zbyt wysokie ryzyko zestrzelenia przeciwlotniczymi pociskami rakietowymi. Na decyzję wpłynął również fakt znacznych postępów, jakie Związek Radziecki poczynił w tym czasie w rozwoju technologii radarowej oraz wprowadzeniu do służby nowych myśliwców MiG-25 zdolnych do zwalczania używanych ówcześnie przez Stany Zjednoczone samolotów rozpoznawczych SR-71 Blackbird. Dla radaru pracującego w paśmie fal VHF samolot stał się wykrywalny już ówcześnie na setki kilometrów przed celem. Jednocześnie po obu stronach "Żelaznej kurtyny" wprowadzono do uzbrojenia międzykontynentalne pociski rakietowe, które spowodowały, iż B-70 stał się tak samo bezużyteczny, jak jego radziecki odpowiednik Suchoj T-4.

     W tych warunkach program przemianowano na badawczo-rozwojowy i kontynuowano, zmieniając jego cele. Dalsze badania służyły zebraniu eksperymentalnych doświadczeń z zakresu zaawansowanej aerodynamiki i technologii napędu turboodrzutowego.
W XB-70 po raz pierwszy wykorzystano w samolocie załogowym napędzanym własnymi jednostkami napędowymi zjawisko sprężonej siły nośnej (kompresji siły nośnej) (ang. compression lift), zapewniające najlepszy uzyskany dotąd w historii stosunek siły nośnej do oporu (ang. lift-to-drag ratio).
Zjawisko kompresji siły nośnej po raz pierwszy opisali w roku 1956 dwaj inżynierowie NASA - Clarence A. Syvertson i Alfred J. Eggers. Badali oni niewyjaśnione odchyłki trajektorii lotu obiektów powracających do atmosfery ziemskiej, odkrywając zjawisko i opracowując zasady praktycznego wykorzystania kompresji siły nośnej.
W XB-70 fala uderzeniowa, wytwarzana przez stateczniki poziome znajdujące się przed głównymi powierzchniami nośnymi, przepływa pod skrzydła powodując zagęszczenie (kompresję) powietrza pod nimi - a tym samym zwiększenie siły nośnej. Przy prędkościach naddźwiękowych zjawisko to pozwala zmniejszyć kąt natarcia, co prowadzi do redukcji indukowanego oporu. Dopiero zastosowanie takiego nowatorskiego rozwiązania umożliwiało uzyskanie akceptowalnych zasięgów samolotu latającego z prędkościami zbliżonymi do Mach 3.

     Łącznie zbudowano 2 egzemplarze XB-70, z których pierwszy oznaczony jako AV/1 oblatano 21 września 1964, a drugi - AV/2 - 17 lipca 1965 roku. Podczas pierwszych lotów prototypu AV/1 wykryto wiele wad konstrukcyjnych kadłuba, który był zbudowany z płyt z wypełniaczami ulowymi. Niedoskonałości te wynikały głównie z braku doświadczenia w tego typu nowatorskich konstrukcjach, poza tym produkcja wypełniaczy okazała się znacznie bardziej skomplikowana niż zakładali konstruktorzy XB-70. Ponadto źródłem wielu problemów były wycieki z systemów hydraulicznych, systemów paliwowych oraz układów bardzo skomplikowanego podwozia. Podczas lotu w dniu 7 maja 1965 nastąpiło oderwanie powierzchni separującej napływy powietrza do silników i w konsekwencji całkowite zniszczenie wszystkich sześciu jednostek napędowych. Lądowanie odbyło się pomyślnie i maszyna została wyremontowana.
Zakładaną prędkość Mach 3 uzyskano podczas lotu eksperymentalnego 14 października 1965 roku. Podczas testu maszyna straciła 60 centymetrowy kawałek krawędzi natarcia skrzydła na skutek wady konstrukcyjnej struktury wypełniacza ulowego, co spowodowało ograniczenie dopuszczalnej prędkości lotu AV/1 do Mach 2,5.
W AV/2 dokonano niezbędnych modyfikacji technicznych konstrukcji umożliwiających maszynie długotrwały lot z prędkością Mach 3, dającą jej przewagę nad innymi samolotami bojowymi, które - jeśli w ogóle taką prędkość osiągały - to były w stanie utrzymać ją w najlepszym razie tylko przez kilka minut. Podczas lotu testowego w dniu 9 maja 1965 roku maszyna przeleciała dystans 3840 km w czasie 91 minut utrzymując prędkość 3 Macha przez 33 minuty.

     8 czerwca 1966 roku podczas wykonywania zamówionych przez General Electric fotografii drugiego egzemplarza XB-70 Valkyrie z samolotu F-104 Starfighter, źle zaplanowany manewr doprowadził do zderzenia się obu maszyn w powietrzu i w konsekwencji katastrofy. Pilotujący samolot F-104 główny pilot testowy NASA Joe Walker i drugi pilot XB-70 Valkyrie Carl Cross zginęli, a Al White, pierwszy pilot bombowca, zdołał się katapultować. Do dziś nie jest znana przyczyna tej katastrofy, ale jako prawdopodobny powód wymienia się błąd pilota lub awarię mechaniczną. Jako przyczynę katastrofy rozważano również dostanie się F-104 w wielki strumień zawirowań powietrza powstający za skrzydłami XB-70.

     W ramach kompleksowego projektu opracowano także myśliwiec przewagi powietrznej North American XF-108 Rapier, który miał towarzyszyć i osłaniać B-70 w trakcie misji. Samolot ten nie wyszedł jednak poza stadium projektu.
(Więcej informacji na stronie Wikipedii .)

Powrót

_____
1857