Kiedyś byłem w jakimś hipermarkecie (nazwy celowo nie wymieniam) i zobaczyłem tam ciekawy samolot; był nim oczywiście B-2. Ciekawostką był wtedy dla mnie jego wygląd - tak jakby samo skrzydło. Długo się nie zastanawiając, wrzuciłem model do koszyka i kontynuowałem zakupy. Gdy przybyłem do domu, postanowiłem poszukać jakichś informacji o tym samolocie (oryginalnie dołączana do modelu dokumentacja mi nie wystarczała) i bliżej poznałem B-2.
     Gdy otrzymałem film na temat B-2, który wyczerpująco odpowiedział na wiele z moich pytań, postanowiłem, że nadszedł czas, by wykonać ten mój z początku "dziwny" samolot. W międzyczasie pojawił się mały problem związany z brakiem jednej strony instrukcji, na szczęście firma Revell, a także koledzy z forum, pomogli mi ten problem rozwiązać i gdy tylko instrukcja była w komplecie i znalazłem czas, by obejrzeć wspomniany film, rozpoczęła się budowa. Była przyjemna i relaksująca.
     Po obejrzeniu filmu postanowiłem jeszcze, że wykonam ten model jako "załącznik" do niego; niejako żeby można było sobie oglądając film, obejrzeć także model "na żywo". Kto wie, może kiedyś się to przyda?

Nazwa B-2 Stealth Bomber Producent Revell Skala 1:144 Numer katalogowy 04070 Wymiary 147mm x 363mm x 36mm Data wykonania 16 marca 2007 Ilość części składowych 38 Mobilność modelu Odczepiany jeden pocisk Przybliżony poniesiony koszt 65 zł Masa <brak danych> g

     B-2A "Spirit" jest wielozadaniowym bombowcem trudnowykrywalnym dalekiego zasięgu firmy Northrop Grumman Corp., mogącym z jednym tankowaniem powietrznym zbombardować każdy punkt na ziemi za pomocą uzbrojenia konwencjonalnego lub nuklearnego.
     B-2A jest drugim po B-1B trudnowykrywalnym bombowcem, służącym w US Air Force.

     Płatowiec jest zbudowany w układzie "latającego skrzydła" (zwany także układem bezogonowym), łączącego w sobie funkcje kadłuba, skrzydeł i ustrzeżenia. Skos natarcia skrzydeł wynosi 33 stopnie, noski płata mają ostre krawędzie. Na spodzie kadłuba, na stronach zewnętrznych od kabiny załogi znajdują się dwie osłony anten stacji radiolokacyjnej AN/ALQ-181 z antenami ze skanowaniem elektronicznym. Obrys płatowca tworzy dwanaście odcinków linii prostych, a tylny obrys skrzydeł przypomina podwójną literę W. Po zewnętrznych stronach kabiny znajdują się dwa wloty powietrza. Ukrycie silników wewnątrz płatowca zmniejsza sygnaturę radarową, i dodatkowo emisję cieplną, co utrudnia wykrycie środkami detekcji termicznej. Przed wlotami znajdują się specjalnie panele piło-kształtne, znajdujące się obok wlotu powietrza dla silnika, zasysają one dodatkowe powietrze, które miesza się potem z emitowanymi spalinami, schładzając je. Echo radarowe samego wlotu zmniejsza zębowate ukształtowanie jego górnej części, a wyloty gazów mają specjalny kształt szpica zwróconego ostrzem do przodu samolotu. Ich wyloty znajdują się na górnej powierzchni skrzydeł, na których gorące gazy dodatkowo się rozpraszają. Poszycie za wylotami jest wykonane z blach tytanowych odpornych na wysokie temperatury. Przez pewien czas sądzono, że w celu wyeliminowania łuny kondensacyjnej tworzącej się na dużych wysokościach, do spalin można było wtryskiwać CFC (kwas chloro-fluosiarkowy), dziś już wiadomo, że urządzenie to odpowiednio reguluje temperaturę spalin.

     Na powierzchni nad kanałami wlotowymi znajdują się dodatkowe wloty, otwierane na ziemi i przy lotach z małą prędkością. W dolnej części centropłata znajdują się dwie komory uzbrojenia oraz komory podwozia. Przed komorami uzbrojenia podczas zrzutu wychylane są specjalne spoilery, dzięki którym uzbrojenie gładko oddziela się od samolotu.

     Za nadawanie samolotowi odpowiedniego kierunku i wysokości odpowiada 8 paneli aerodynamicznych, które spełniają role lotek i klap. Na skrzydłach zewnętrznych rozlokowano po dwie pary powierzchni sterujących, podobnie po obu stronach spływu centropłata. Powierzchnie sterujące stanowią łącznie 15% powierzchni nośnej.

     Powierzchnie w tylnej części centropłata pełnią funkcję sterów wysokości (wychylane w tym samym kierunku), lub w locie z małą prędkością funkcje lotek (wychylane w różnych kierunkach). Dwie powierzchnie na skrzydłach funkcję sterów wysokości, lub lotek przy prędkości przelotowej. Dwie ostatnie powierzchnie na skrzydłach są podzielone w płaszczyźnie poziomej. Przy różnych kątach rozwarcia względem siebie pełnią funkcję sterów kierunku, a przy tym samym kącie funkcję hamulców aerodynamicznych, maksymalny kąt ich wychylenia wynosi 90 stopni, a prędkość kątowa 100 stopni na sekundę. Ruchome spiczaste zakończenie centropłata służy polepszeniu wyważenia.

     Sterowanie tak złożonym zespołem powierzchni aerodynamicznych umożliwia układ sterowania przewodowego sterowany komputerowo, tzw. fly-by-wire, poczwórnie rezerwowany. Biorąc pod uwagę niestateczność B-2A w powietrzu, rozwiązanie takie było nie tylko postępem, a koniecznością.

     Co charakterystyczne dla maszyny, 80% konstrukcji kadłuba stanowią kompozyty (epoksygrafity, kevlar), z których wykonane jest poszycie samolotu, reszta to elementy tytanowe, z których wykonane są wręgi i wsporniki oraz aluminium. Zastosowano liczne wypełniacze typu plaster miodu, skutecznie tłumiące fale radarowe. Cały kadłub pokryty jest absorberem mikrofalowym RAM (Radar Absorbent Materials). Uzupełnia to ukształtowanie kadłuba według tzw. krzywych Gaussa i układ "latającego skrzydła".

     Samolot jest bardzo cichy, co utrudnia wykrycie go środkami nasłuchu akustycznego. Dodatkowo gdy operuje na dużych wysokościach potęguje prawdopodobieństwo, że pozostanie "niezauważony" dla wroga.

     Trójpunktowe podwozie, jest całkowicie chowane w locie. Jest technicznie podobne do tego z cywilnego samolotu pasażerskiego Boeing 757/767. Zespoły z wózkami czterokołowymi, wciągane do góry, zamykane jednoczęściowymi klapami. Przednia pokrywa komory zespołu wózkowego jest przymocowana do goleni wózka. Do wewnętrznej ściany komory przymocowana jest drabinka ułatwiająca wsiadanie do samolotu, wejście do kabiny znajduje się w stropie komory podwozia przedniego. Dodatkowo do bocznej powierzchni goleni, przymocowane są dwa reflektory do lądowania. Podwozie jest dostosowane do lądowania z prędkością maksymalną 415 km/h.
(Więcej informacji na stronie Militarium .)

_____
2911